Akala ko may "chance" pero wala na naman pala. Naunahan na naman ako ng napakalaki kong pride, takot, rejection, hiya at ng pagkaconservative ko. Hanggang kailan kaya ako magiging ganito? Hanggang kailan ko pipigilan at itatago ang tunay kong nararamdaman? May nauna na naman saken. Mas masakit pala kung isip lagi ang sinusunod ko in the end ako rin ang talunan.